Οι γειτονιές που ευνοούν τους περιπάτους βοηθούν τους ενήλικες να κοινωνικοποιηθούν

Οι ενήλικες που ζουν σε γειτονιές που τους δίνουν τη δυνατότητα να περπατήσουν είναι πιο πιθανό να αλληλεπιδρούν με τους γείτονές τους και να έχουν ισχυρότερη αίσθηση της κοινότητας από τους ανθρώπους που ζουν σε κοινότητες που εξαρτώνται από αυτοκίνητα, αναφέρουν ερευνητές στη Σχολή Δημόσιας Υγείας και Επιστήμης Ανθρώπινης Μακροζωίας Herbert Wertheim στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο.

Τα ευρήματα της μελέτης, που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο στο περιοδικό Health & Place, υποστηρίζουν έναν από τους έξι θεμελιώδεις πυλώνες που προτείνει ο στρατηγός Vivek Murthy των Ηνωμένων Πολιτειών ως μέρος μιας εθνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση μιας κρίσης δημόσιας υγείας που προκαλείται από τη μοναξιά, την απομόνωση και την έλλειψη σύνδεσης σε αυτή τη χώρα.

Το Surgeon General Advisory δήλωσε ότι η μοναξιά και η απομόνωση μπορεί να οδηγήσουν σε 29% αυξημένο κίνδυνο καρδιακής νόσου, 32% αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού, 50% αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης άνοιας στους ηλικιωμένους και αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου κατά περισσότερο από 60%. Για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης δημόσιας υγείας, ο Γενικός Χειρουργός συνιστά την ενίσχυση της κοινωνικής υποδομής με το σχεδιασμό περιβαλλόντων που προωθούν τη σύνδεση.

«Τα δομημένα μας περιβάλλοντα δημιουργούν ή αρνούνται μακροχρόνιες ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση, σωματική δραστηριότητα, επαφή με τη φύση και άλλες εμπειρίες που επηρεάζουν τη δημόσια υγεία», δήλωσε ο James F. Sallis, Ph.D., διακεκριμένος καθηγητής στο Herbert Wertheim School of Public Health και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης UC San Diego.

Και ανέφερε: «Οι πολιτικές μεταφορών και χρήσης γης σε όλες τις ΗΠΑ έχουν δώσει μεγάλη προτεραιότητα στα ταξίδια με αυτοκίνητο και στην προαστιακή ανάπτυξη, έτσι εκατομμύρια Αμερικανοί ζουν σε γειτονιές όπου πρέπει να οδηγούν παντού, συνήθως μόνοι τους και έχουν ελάχιστες ή καθόλου πιθανότητες να αλληλεπιδράσουν με τους γείτονές τους». Οι γειτονιές που δίνουν τη δυνατότητα για περιπάτους προωθούν ενεργητικές συμπεριφορές, όπως το περπάτημα για αναψυχή ή μεταφορά στο σχολείο, τη δουλειά, τα ψώνια ή το σπίτι.

Η μελέτη ανέλυσε δεδομένα από τη Μελέτη Ποιότητας Ζωής Γειτονιάς, η οποία περιελάμβανε 1.745 ενήλικες ηλικίας 20 έως 66 ετών που ζούσαν σε 32 γειτονιές που βρίσκονται μέσα και γύρω από το Σιάτλ, τη Βαλτιμόρη και την Ουάσιγκτον, D.C.

Το περπάτημα στη γειτονιά μπορεί να προάγει τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με τους γείτονες - όπως το να χαιρετάς, να ζητάς βοήθεια ή να συναναστρέφεσαι στο σπίτι τους, είπε ο πρώτος συγγραφέας, ο Jacob R. Carson, M.P.H., φοιτητής στο Κοινό Διδακτορικό Πρόγραμμα Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου UC San Diego - San Diego State University. Ο Carson ξεκίνησε την έρευνα ενώ ήταν φοιτητής Master of Public Health στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Herbert Wertheim. Οι γειτονιές όπου οι άνθρωποι πρέπει να οδηγούν μέσα και έξω, και όπου δεν υπάρχει χώρος συγκέντρωσης, μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, εμποδίζοντας τους γείτονες να κοινωνικοποιηθούν. 

«Η προώθηση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης είναι ένας σημαντικός στόχος δημόσιας υγείας. Η κατανόηση του ρόλου του σχεδιασμού της γειτονιάς ενισχύει την ικανότητά μας να υποστηρίζουμε την υγεία των κοινοτήτων μας και των ατόμων που κατοικούν σε αυτές», δήλωσε ο Carson. Και κατέληξε: «Λιγότερα τροχαία περιστατικά, αυξήσεις στη σωματική δραστηριότητα και καλύτερα αποτελέσματα κοινωνικής υγείας στη γειτονιά είναι μερικά μόνο από τα αποτελέσματα του σχεδιασμού γειτονιών που μπορούν να περπατήσουν που μπορούν να εμπλουτίσουν τη ζωή μας».